Stwory z Obory – recenzja

Na rynku planszówek gier karcianych mamy chyba najwięcej. Szybkie, proste, i niewielkie, a w dodatku najwięcej osób sięga po tego typu rozrywkę. Ja osobiście po karcianki sięgam rzadko, bo wolę trudniejsze gry. Miałem jednak okazję ostatnio pograć w jedną z nich, czyli Stwory z Obory – autorstwa Tomasza Bolika . Czy ten tytuł przekonał mnie do siebie i czy dzięki niemu zacznę częściej sięgać po karcianki? Tego dowiecie się w dzisiejszej recenzji.

Stwory z Obory

Czas gry: 25 minut
Wydawca: Muduko
Wiek: 13+
Wiek według mnie: ograny 9+, nieograny 12+
Liczba graczy: 2-5
Mechanika: tworzenie postaci, walka
Tematyka: zabijanie potworów
Grę najtaniej kupisz tutaj!

Zawartość pudełka:

• 110 kart
• 108 żetonów
• kostka do gry
• instrukcja

---

Wykonanie gry

---

Jeśli znacie polskich wydawców i siedzicie w planszówkach już od jakiegoś czasu, to zapewne wiecie, że wydawnictwo Muduko specjalizuje się w grach karcianych. Tutaj oczywiście nie może być inaczej i na tacy dostajemy kolejną karciankę pod tytułem Stwory z Obory. Ilustracjami do tej gry zajmował się autor samej gry, co jest dość niespotykane w nowych grach. Zazwyczaj wydawcy sięgają po już sprawdzonych i lubianych ilustratorów.

Kreska jest dość specyficzna i nietypowa, co przyciąga zarówno oko planszówkowiczów jak i tych, co na co dzień w gry nie grają. Niektórym się bardzo podobają, a niektórym nieco mniej – ja należę do tej drugiej grupy. Wszystko zależy od Waszych graficznych preferencji.

Karty są bardzo cienkie i śliskie, co powoduje łatwe wyginanie się podczas tasowania i grania. Niestety przez swoją strukturę szybko się niszczą przez ciągłe tasowanie i rzucanie ich na pole gry. Fajnie, jakby przy kolejnej produkcji karty były nieco grubsze.

Na kartach znajduje się sporo humoru co na pewno jest dużym plusem w tego typu produkcji. Znacie Munchkina? Jeśli tak, to wiecie co mam na myśli 🙂 O tym tytule pojawi się jeszcze wzmianka w dalszej części tekstu.

W pudełku z gry Stwory z Obory znajdziemy również kostkę oraz sporą ilość żetonów. Wykonane raczej standardowo, bez większego szału.

---

Rozgrywka

---

W grze Stwory z Obory wcielamy się w wieśniaków, którzy chcą zostać łowcami przygód. Naprzeciw stają im obrzydliwe potwory… lub inni gracze przebrani za potwory! W grze występuje kilka kolorów kart, co jest jedną z najważniejszych mechanik w tym tytule. W zależności jaki kolor ma karta, takie będziemy mogli do niej zagrywać. Jest to ważne w czasie walki i planowania swoich działań.

No dobra, ale jak się w to gra? Gracze będą mogli w swojej turze iść na targowisko, do wioski, a także na gościniec. Jak pewnie się domyślacie, każde miejsce ma swoje inne działanie. Na targowisku możecie kupić karty ekwipunku, w wiosce dobieracie kartę, a na gościńcu walczycie lub wystawiacie zlecenie na potwora. Oczywiście w grze, gdzie walczymy z potworami, najważniejsza jest… walka w gościńcu.

Tutaj powraca znana i wspominana wcześniej gra Munchkin. Tak samo jak tam tutaj gracze będą mogli ulepszać potwora, aby gracz który z nim walczy miał nieco trudniej. Osoba, która wystawiła zlecenie na potwora też może pakować ulepszenia w stwora.

Gracz walczący rzuca karty o tym samym kolorze co potwór i walczy z nim. Rzuca kością i do wyrzuconych na niej oczek dolicza karty rzucone przed siebie. Oczywiście karty innych graczy mogą wzmocnić potwora! Jeśli siła atakującego jest równa lub większa, pokonuje potwora i otrzymuję za niego nagrodę.

W grze można też zginąć! Traci się wtedy wszystkie zdobyte punkty zwycięstwa i wymienia bohatera. Zostaje natomiast nasz zbiór kart ekwipunku.

Grę wygrywa gracz, który jako pierwszy zgromadzi 7 punktów sławy. Punkty sławy otrzymuje się za pokonanie potworów lub tworząc zlecenia.

Jeśli mało Wam zasad, zapraszam do filmu od Muduko!

---

Recenzja gry Stwory z Obory

---

Story z Obory to kolejny tytuł imprezowy, w którym wykorzystujemy karty. Czy jest w stanie przebić się na już przesyconym rynku planszówek tego typu? Jak dla mnie tak!

Graficznie gra została narysowana dość specyficznie, przez co zwraca uwagę graczy oglądających półkę z tytułami. Wykonanie może nie jest najlepsze patrząc na jakość kart, ale powiedzmy, że można przymknąć na to oko.

Mechanicznie gra przypomina Munchkina i podczas grania cały czas czułem, jakbym grał w „odgrzewanego” kotleta. Ale nie takiego zwykłego z mikrofali, a odpowiednio doprawionego, żeby smakował. Tutaj te gry mają wspólną tematykę – walkę z potworami, jednak czuć w grze Stwory z Obory pewien powiew świeżości. Bardzo podoba mi się wykorzystanie kolorów do walki i dorzucania kart.

Rozgrywka bardzo szybka, dynamiczna, nie czuć downtime – najlepiej gra się w 4 osoby. Tego typu gry najlepiej sprawdzają się w większym składzie, więc nie polecam grać we dwójkę.

Gra jest losowa i to trzeba zaznaczyć, bo mamy z tym do czynienia na każdym kroku. Dobór kart, rzut kością, kolory… co może powodować sporą frustrację. Nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli i po kilku niefartownych sytuacjach można się zdenerwować. W tej grze chodzi jednak o humor i zabawę!

Najlepsza w tym tytule jest oczywiście negatywna interakcja. To ona napędza całą rozgrywkę i to właśnie dzięki niej gra się w ten tytuł tak przyjemnie. Podkładanie komuś świni, blef i przeszkadzanie bawi i daje ogromną ilość satysfakcji. Mogłoby jednak być kart nieco więcej, co pozwoliłoby jeszcze lepiej wykorzystać ten aspekt. Jak już mówimy o ilości kart, warto wspomnieć nieco o regrywalności. Stoi ona raczej na średnim poziomie – dzięki losowości mamy różne sposoby na rozgrywkę, jednak przez małą ilość kart, ciężko mówić o bardziej rozbudowanej możliwości gry.

Podsumowanie gry Stwory z Obory

Stwory z Obory to idealny tytuł na imprezkę w większym gronie. Sporo negatywnej interakcji i podkładanie świni to plusy, którymi ten tytuł błyszczy na tle innych imprezowych planszówek.

Plusy

• Bardzo prosta
• Dynamiczna i szybka
• Luźna karcianka
• Świetnie sprawdza się na imprezach

Minusy

• Wyginanie się kart
• Słaba regrywalność

---

Przydatne odnośniki

Grę najtaniej kupisz tutaj!

Link do strony wydawnictwa

Wirus! od Muduko

---